Het zaadje voor “Restore the Narrative” werd geplant toen ik werd gevraagd om een Henna Workshop te geven tijdens de tentoonstelling “Greetings from the Orient” van Huis van het Boek in Den Haag. Tijdens deze tentoonstelling werd ik geconfronteerd met oosterse naaktfoto’s van Noord-Afrikaanse vrouwen, gemaakt door Europese fotografen ongeveer een eeuw geleden. Deze foto’s waren gemaakt zonder de juiste toestemming en de vrouwen wisten niet hoe dit bijdroeg aan het valse “exotische en wilde” beeld van Noord-Afrika in Europa. Deze foto’s waren geen uitzondering die door slechts één fotograaf was gemaakt….het werd door velen gedaan en deze praktijken duurden een paar decennia. Ik was geschokt toen ik over dit fenomeen hoorde en ik leg een link naar de huidige tijd. In de reguliere media wordt er vaak veroordelend gesproken over Noord-Afrikaanse en moslimvrouwen, verwijzend naar hun religie en/of keuze om zich bescheiden te kleden. Hoe dit een achterlijke praktijk is en niet hun eigen keuze. Opnieuw wordt er opzettelijk een vals beeld en verhaal van Noord-Afrikaanse vrouwen gecreëerd.

Met mijn project “restore the Narrative” stel ik deze verhalen ter discussie en claim ik ruimte om mijn eigen verhaal te vertellen als vrouw van Noord-Afrikaans erfgoed in Europa.

De subsidie stelde me in staat om onderzoek te doen naar dit onderwerp en tegelijkertijd experimenteerde ik hoe mijn Henna kunst een rol kan spelen in het herstellen van dit verhaal. Het eerste wat voor de hand lag, was hun lichaam bedekken met hennapatronen. Ik probeerde verschillende materialen uit, zoals hennapasta, verf maar ook digitale tekeningen. Later begon ik symboliek te gebruiken om hun lichaam te bedekken. In het Marokkaans Arabisch kan de schoonheid van een meisje bijvoorbeeld worden vergeleken met de maan of de sterren. Door ze te bedekken met deze symbolen gaf ik ze een positieve culturele betekenis. Het laatste werk dat ik maakte, is een bndir of adjoun (een Marokkaanse handtrommel met snaar) waarop ik een oude oriëntalistische afbeelding van een jong meisje heb overgebracht. Haar bovenlichaam was naakt en ik heb haar bedekt met een grote halve maan gevuld met traditionele Hennapatronen. Aan de zijkanten heb ik gespiegelde ogen toegevoegd. Ogen worden traditioneel gebruikt als teken van bescherming. Door de spiegels toe te voegen wil ik dat de blik terugkaatst naar de toeschouwer en hiermee stel ik gelijk de vraag welk oordeel er in die blik ligt? De lagen die ik gebruik representeren letterlijk de gelaagdheid van dit onderwerp. Achter het trommelvel heb ik licht toegevoegd. De bndir is een trommel die door vrouwen wordt bespeeld om zichzelf uit te drukken en symboliseert de ongehoorde stemmen. Op het moment dat ik dit schrijf, is het project nog in ontwikkeling en ik kan niet wachten om samen te werken met musea of andere instellingen om nieuwe mogelijkheden te verkennen en te ontwikkelen. In de tussentijd zal ik meer werk maken over dit onderwerp.